આ દિવસે બલિરાજાને વિષ્ણુ પત્ની લક્ષ્મિ એ બેન તરીકે રાખડી બાંધેલી ,અને જુગ જુગ જીવોના આશીર્વાદ આપેલા . ત્યારથી બેન ભાઈને રાખડી બાંધવાનો તહેવાર મનાય છે . બહુ પ્રચલિત ઘણા વખત પહેલા એક મુવી આવેલી જ્યારે મારી ઉંમર બારેક વરસની હશે . હાલ આ મુવી મળતી નથી . મને આ મૂવીનું એક ગીત થોડું ઘણું યાદ છે . અને મારી ઉંમરના માણસોને એ ગીત યાદ પણ હશે . આ ગીત હું આપને વાંચવા આપું છું ,
रखियां बंधावो भैया सावन आयारे रखियां बंधावो भैया .
तुम राम लछमन जैसे सूरज चन्दासे प्यारे हमारे भैया
जुग जुग जिवोरे रखियां बंधावो भैया
મારું ચાલેતો હું પ્રેસિડેન્ડ ટ્રમ્પ ને કહું કે તું આ તહેવારને sister brother day તરીકે રાષ્ટ્રીય તહેવાર તરીકે માન્યતા આપી દે જેમ ઓબામાએ દિવાળીને રાષ્ટ્રીય તહેવાર તરીકે આપી .
મને એલિઝાબેથ ભૂલ્યા વગર પોતે જાતે ગૂંથીને દરવર્ષે રાખડી મોકલાવે છે જે હું અહીં કોઈ બેન પાસે બઁધાવીને તેનો ફોટો એલિઝાબેથને મોકલાકવું છું . એક વરસ મેં મારા પરમ સ્નેહી મિત્ર chris ની પત્ની priscilla પાસે બઁધાવેલી એક વરસ એક ફિલિપિન્સ બાઈ પાસે બંધાવેલી .
મારા જન્મના ગામ દેશીંગામાં આ દિવસને હર્ડી જીતવાના દિવસ તરીકે મનાવે છે . સુતાર એક હળવું નાનું હળ બનાવે દરજી આ હળ ઉપર નાનકડી ધજા બાંધે , આ હળને લઈને એક જુવાન નક્કી કરેલ જગ્યાએ હળને ઊંચું કરીને ઉભો રહે . ચાર દોડ વીરોને નક્કી કરવામાં આવ્યા હોય . આ ચાર જણા નદીમાં સ્નાન કરીને પાણીના ઘડા ભરીને ભીને પોતિયે દોડવાના સ્થળે આવે . અહીં ગામ ગોર બલિરાજાના નામના મન્ત્રો બોલી દરેકની રાખડી બાંધે અને પાણી ભરીને ઘડા લાવ્યા હોય એ પાણી નજીકના ઝાડને રેડી દ્યે . આ દોડવીરોમાં હરભમ (હર બ્રહ્મ ) તો ખરોજ ચારેય જણા લાઈનબંધ ઉભા રહે પાછળ દરબાર બંદૂક ફોડે એટલે જવાનો દોડે અને હાથમાં હળ લઈને દૂર ઉભેલા જવાન પાસેથી એક જણ હળ આંચકી લ્યે આ હળ આંચકનારનો નમ્બર પહેલો . આ પહેલા નમ્બર વાળાને સવાશેર ગોળ ગામનો શેઠ આપે અને બીજાઓને પા શેર ગોળ આપૅ દરબાર પણ આવીરીતે ગોળ આપે અને પછી ગાજતે વાજતે સૌ ગામમાં જાય . દર વર્ષે હરભમ પહેલે નમ્બરે આવે . એક વખત હરભમે પોતાના બદલે બીજા કોઈને મુકવાનું પટેલની કીધું . અને પોતે સ્વેચ્છાએ દોડવામાં ભાગ ન લીધો .
હરભમની ભેંસને રૂપાળો નવ ચાંદરો પાડો આવ્યો . પાડાતો બાપડા માનું દૂધ પીધા વગરજ મરી જતા હોય છે . મારી નાખવામાં આવતા હોય છે એટલેતો કહેવત પડી કે પાડાનાં ખાડુ ન હોય ખાડુ એટલે ટોળાં ન હોય .
હરભમની નવ ચાંદ્રા પાડાની મા પાડાને ધવડાવ્યા વગર દોહવા નદે એટલે પાડો જીવી ગયો . એક દિ આ નવ ચાંદ્રો અને કુંઢલાં શિંગવાળો પાડો જુવાન બની ગયો . હરભમ ભેંસો ચરાવવા જાય ત્યારે યમ દેવતાની જેમ પાડા ઉપર સવાર થઈને જાય . એક વખત અચાનક પાડાએ હડી કાઢી એટલે હરભમ પાડા ઉપરથી નીચે પડી ગયો . અને એના પગનું હાડકું ભાંગી ગયું . આ અરસામાં નજીકના ભાટ દરબારના ગામ સરાડિયામાં એક હાડ વૈદ હતો તેણે ભાંગેલ હાડકું જોડીને પાટો બાંધી દીધો . અને પાટા ઉપર તેલ રેડીને ભીનો રાખવાનું સૂચ્યન કર્યું , થાંડાદિવસમાં હરભમ ચાલવા માંડેલો . અને બળેવ આવી આ વખતે પટેલ વગેરે ગામના આગેવાનોએ હરભમને હળ જીતવાની દોડમાં ભાગ લેવાનો આગ્રહ કર્યો . હરભમનો પગ ભાંગેલો હોવાથી તેણે હળ દોડમાં ભાગ લેવકણી વિનય પૂર્વક ના પાડી . પણ પછી લોકોનું માન રાખીં દોડવા માટે તૈયાર થયો . બીજા દોડનારાઓએ નક્કી કર્યું કે આપણે બહુ ન દોડવું અને હરભમનો પહેલો નમ્બર આવવા દેવો . દોડવાનું શરુ થયું . અને હરભમે હળ આંચકી લીધું . ગામલોકોએ બીજે દિવસે હરભમ ના માનમા ડાયરો રાખ્યો . કાવા . અને કસુંબા થયા . અને ઘરો ઘર લાપશી રંધાણી .
અને હવે આ કમ્પ્યુટર યુગમાં આવો જલસો નો થાય અને હવે “ઈ જોમ જાતું રહ્યું ફક્ત વાતું રહ્યું ”
મારી ધર્મપત્નીને આ બ્લોગ સમર્પિત છે.
ગુજરાતી પ્રતિભા પરિચય – નવા પરિચય
આતાવાણી 
આતાજી તમે બહુ મજાની વાત કહી એ ગમી ગઈ.
તમારી વાત સાચી છે કે “હવે આ કમ્પ્યુટર યુગમાં આવો જલસો નો થાય અને હવે “ઈ જોમ જાતું રહ્યું ફક્ત વાતું રહ્યું ”
હવે તો જૂની આંખે નવા તમાશા જોવાના અને મનનો મેળ ચાલુ જમાના સાથે પાડવાનો.હવે બીજું થાય પણ શું ! માણ્યું એનું મનન કરવાનું અને હૈયા વરાળ આવા લેખ લખી લખી ઓછી કર્યે જવાની !
પ્રિય વિનોદ ભાઈ તમારી વાત ખરી છે .
લખી વાંચીને હૈયાની વરાળ કાઢીને હૃદયની બળતરા ઓછી કરવાની અને નિજાનંદ મેળવતો જવાનો
મજા આવી ગઈ.
તમે મને ખુબ મજા કરવો છો . સુરેશ ભાઈ