रावण शिव तांडव नृत्य ना वर्णन ना छंद नी रीते गवातू गीत प्रथमनी शहीद मुविमा छे .

 

 प्रथमनी शहीद मुविमा  एक गीत छे  .”वतनकी राहमे वतनके  नौ जवान  शहीद हो   “
उर्दूमाँ   घणी शेर शायरी  संस्कृतना  हरिगीत छंदनी रीते गाई शकाय   छे  . जेविके
 रंग लाती है हिना  पत्थरपे  पीस जानेके बाद
सुर्ख रूह ंहोता है   इन्सां ठोकरे खानेके बाद
ला पिलादे  साक़िया पैमाने पैमाने  के बाद
 होशकी बाते करूंगा  होशमे  आनेके बाद
 राहमे बैठाहु  कोई रहे संग  समजे मुझे
आदमी बन जाऊंगा  कुछ ठोकरें  खानेके बाद      …(ग़ालिब )
खर्च किया वो धन था तेरा  धन कमालेने के बाद
बाक़ी धन खर्चेगा  कोई तेरे मरजानेके बाद …..(आताई)
बुजीने थे हज़रते इन्सां बकौल  डार्विन
हमको बावर आ गया  युरुपके इन्सां देख कर  
 ईवा घना छन्दो आपने उर्दू साहित्यमा मली रहेशे    केटलाक  भजनो ,गीतों , के जे भैरवी छंदना छे   . पण जू दी  जूदी  रीते गाई शकाय छे   . महाभारत मुविनि वात करूँ तो  एमां घणां गीतों  भैरवी छे   . पण  अनेक रीते  गवायाँ छे  . सबसे ऊँची प्रेम सगाई  . ….मैया मोरी मै नही माखन खायो। ….उत्तर नृत्य करती वख्ते गाई  छे   मनवा मधुर मधुर  कछु गा ….  आने हरी हर भट्टे लखेल आने पाठ्य  पुस्तकोमा प्रसिद्धि  पामेली  ”  महानल एकज दे चिंगारी  ” इ पण भैरवी छंद छे   . आने में एक  गीत बनवयु छे  . “संतो भाई समय बड़ा हरजाई ” आ गीत हैरवी छे।  बहु लाम्बु थै  गयु   छे ५० कडियोनु    जयारे ३१ कडियुनु  हतु त्यारे  माहर बेन  प्रज्ञा  व्यासने वात करी बेन कहे   आता इ ४० कडियुनुं बनावो इटली हरजाई चालीसा थाई जाय  आने में  स्त्री  शक्तिनु कह्यु  मान नारे  तुरतज ९ कड़ी  बनाविणे चालीस कडियुनूं   बनावी नाख्यु।  पण पछि  धुन आवि इटली ५०  कडियोनु थे गयुं छे  . आ गीत  आखु  देशिंगाना  इतिहास बुक्मा श्री रितेश मौका सणा मुक्वानो छे  .  
 में  आताई हु कोई अल्लामा नहीं हुँ

 

 

એક મહિના બાદ

Source: એક મહિના બાદ

पाटिल साहबकी अधूरी बात पूर्ण

 में  कॉम्पूटरका  इसी लिए शुक्र  गुज़ार हुँ वो मुझे देवनागरी  लिपिमे  लिखने देता है  .  पाटल साहब
कड़क ऑफिसर ज़रूर था  मगर अपनी गलतिको  क़बूल करनेमे  शर्म नही रखता था  . वैसेही सिपाहिकी माफ़ी माँगनेमे उसको संकोच नही होता था  . मेरा  छोटभाई प्रभाशंकर  माधुपुरा पोलिस लाइनमे मेरी साथ रहता था  जब वो कॉलेजमे पढ़ता था   , वो मेरी हम शक्ल था  वो एक बलदेवसिंह  रओलकी रूम इस्तेमाल करता था  क्योकि  बलदेवसिंह   अपना   खानगी  मकानमे  रहता था   .  बलदेवसिंह  की भलमन साईं  मुझे अभी तक याद  है  . इक  दफाका  ज़िक्र है   ,  पाटिल साहबने मुझे   सादे कपड़ेमे  इक लीडरकी सभामे भेजा   ,  थोड़ी देरके बाद  मेरा भाई  कॉलेजसे वापस आया  . वो  इक चुगलखोर  पुलिसने देखा और  पाटिल साहबको बोला  साहब हिम्मतलाल  नोकरिपे नही गया,  और कच्चे कान वाले साहबने उसकी बात मान ली  . में  मेरी नौकरी पूरी होनेके बाद  साहबको  खैरियत्का  रिपोर्ट देने गया   , तब साहबने
 मुझे  धमकाया  और बोले  तुम नौकरी पर नही गए  और मुझे खैरियत्का रिपोर्ट देने आये हो ? तुम दिव्य चक्षुवाल  संजय हो  की घर बैठे  सभाका परिणाम   देख लिया  ,  मुझे  साहबकी बात पर  थोड़ा गुस्सा आया  और बोला  आप लीडर खुदको पूछ सकते हो क्योकि  में उसका भाषण दरम्यान  उसकी पास खड़ा था   . जब सच्ची बातका  उसको पता चला और मुझे  अपनी ऑफिसमे बुलवाया और मुझे बोले तुम मुझे दिलसे माफ़ करदो   मेने बग़ैर  सोचे समझे तुमको धमकाया   ,
मेरी नौकरी  जब चार्ज ऑफिसर तरीके  पोलिस स्टेशनमें थी  तब मुझे मदद  करनेके लिए  दो पुलिस वाले थे  जिसमे इक  कालू मिया करके   बड़ी उम्रका था  वो दुर्भागी   बूढ़ा होने तक  कॉन्स्टेबलकी रेनक्से आगे नही बढ़  सका था   . पाटिल साहबने दया करके  पोलिस स्टेशनमें  मेरी पास रख्खा था  . चार्ज  ऑफिसर को इंस्पेक्टरकी  ग़ैर  हाजरिमे
इंस्पेटरकी सत्ता होती है  . कोई फरियाद आवे तो उसकी स्टेशन डायरीमे  नोंध लेके  उसके बारेमे  योग्य तपास करने के लिए   जिस पोलिस्की हदमे बनाब बना   हो  उसको खबर  सेना होता है  .   इक  बात और आपको  कहना ज़रूरी  समझता  हुँ जो आपको कहता हुँ   . पुलिसको हुक्म हैकि वोह  कोई बनाव की बा त अख़बार वालोको  बिना संकोच कहना  सिवाय के कोई गुप्त बात  जाहिर करना हितावह न हो  . मॉर्निगको  अख़बार वाले  पुलिस स्टेशनमें     फोन करके माहिती मांगते है   . इक दिन अख़बार वालेका फोन आया  .कालू मियांे  ने फोन उठाया  मेने पूछे किसका फोन है ?
 कालू मियांे  ने  फोनके ऊपर बिना हाथ रखे बोला  , ये साले छपे वाले फ़ज़रा फजरी जान खाते  है   , उनको सालुको दूसरा धंधबि क्या है   . मेनेfon लिटा और पाटिल साहबको दिया   . साभने कालू मिया को बुलाया और बोले साले बूढ़े   तुझे बूढ़ा समझके  में पुलिस स्टेशनमें रख्खा  की मंटू घर जाके रोटी भी खाले और पुलिस स्टेशनमें  पठारी लरके बड़े  शोकसे सो बी सकता है जा अभीके अभी दूधेश्वर  चौकी उप्र हजर होजा  और वहां पहुँच कर मुझे फोन कर   . पुलिसके अनुभव मेरी पास बहुत है  मगर में वो अनुभव  सच्चा होगा फिरभी  नही लिखूंगा जिसमे पुलिसकी बदनामी हो   . आखर मेभी तो पुलिस था ?

તેલ કાઢી નાખ્યું (હાસ્યલેખ)

Source: તેલ કાઢી નાખ્યું (હાસ્યલેખ)

पोलिस इंस्पेक्टर श्री पाटिल कानके कच्चे और दिलके सच्चे थे .

આ વાત હું  સુરતી ઊંધિયા વાળા બ્લોગર  શ્રી  વિપુલ દેસાઈ નાં કહેવાથી લખું છું  .            હું અમદાવાદમાં   માધુપુરા  પોલીસ સ્ટેશનમાં   પોલીસ હેડ કોન્સ્ટેબલ  તરીકે નોકરી  કરતો હતો  ત્યારે  પોલીસ ઇન્સ્પેકટર  શ્રી  પાટીલ  હતા   .  તેઓ  કાચા કાનના હતા   . કોઈના  ન નામા કાગળ ઉપર પણ ધ્યાન આપતા   .  એક વખત  કોઈ  સ્વાધ્યાયી  સજ્જન  માણસના  ઇર્ષાળુ  એ  એક નનામો પાટીલ સાહેબ ઉપર કાગળ લખ્યો  એમાં  લખ્યું હતું કે    ઝખરા  રામ  નાં ઘર પાછળના  કબૂતરના પીંજરા પાછળ  દારુ છે  . મારી નોકરી આ વખતે  અસારવા  પોલીસ ચૌકી ઉપર હતી.  મને  પાટીલ સાહેબે  આ બાબત તપાસ કરવાનું કીધું   . મને માતાનો   zkhrani sjjntaani khabr  hati  etle me zkhrani kahevdaavyu ke  ti dharmik vrutino sjjn  maans chhe  .  etle me  zakhrane kahevdavyu ke  tara kbutrna paanjraa paachhl  daaruni baatl koie kuki chhe e tu aaghi paachhi  kri naakh hu  panch  line aavu chhu  hu tyaa be pnchna maans laine gyo  ane kshu mli aavyu nthi  evu pnch naamu  karine sahebne khabr aapi
  computer  brabar chaaltu n hovaathi  hu gujratimaa lkhi shaku em nthi  etle have maare n chhutke lkhvaanu bandh karvu pde chhe   . aa maate  hu  dil gir chhu  .

 

કામણ ગારા કાનુડા ગાંડાં કિધાંગામ ઘણું થયું ઘનશ્યામ સખણો, રેજે શામળા

બાળ કાનુડાની  માખણ ચોરી  વિષે આપણે સહુ જાણીએ છીએ અને આને  લગતું  ભક્ત  કવિ
સુરદાસે જે ભજન બનાવ્યું  છે  . એ રચના અદ્ભુત  છે  .  એ ભજન લખતાં પહેલાં એની  વિગત કહું છું  . બાળ કનૈયો  બહુ અટક ચાળો હતો  .  ગોપીઓને પજવવી  એના પાણીનાં  બેડા ફોડી નાખવાં નાગી પુગીયું  નાવા સરોવરમાં પડે તો  એના વસ્ત્રો  લઈને ઝાડવે ચડી  જવું  . એના ઘરમાં  છાના માના  ઘૂસીને  માખણ ખાઈ જવું એની  માખણ  ભરેલી દોણીઓ  ઊંચા  છીકા  ઉપરથી ગોવાળીયાઓની  મદદથી  માખણ ખાવું અને  ખવડાવવું અને દોણી
ફોડી નાખવી  વગેરે પજવણથી  ગોપીયો  ત્રાસી જઈને મા જસોદા પાસે ફરિયાદ કરવા જતી
જસોદા    ગોપીઓની  ફરિયાદો  ઉપર  લક્ષ  આપતી નહી  . ઉપરથી  ગોપીઓને  માખણ ખાવા  ઠપકો આપતીકે મારો કનૈયો  તમારું માખણ શા માટે ખાવા  તમારા ઘરમાં ચોરી  કરે અમારા  ઘરમાં  માખણનો તોટો  છે ? તી તમારા ઘરમાં ચોરી કરે ? એક ગોપીએ નક્કી કર્યું કે આજતો ડોહીને (જ્સોદાને )  પાકી સાબિતી આપવી છે કે  જો આ તારો કનૈયો ચોર  .
એક વખત  ગોપી  કાનાની  આવવાની વાટ જોતી  સંતાઈને ઉભી રહી  . થોડી વારમાં  કનૈયો  ગોવાળિયાઓની  ટણક  ટોળી લઈને આવ્યો  અને  ગોપીના રેઢા ઘરમાં ઘુસ્યો  .  બહુ ઊંચા  છીંકા  ઉપર માખણની  દોણી  મુકેલી  . એક મજબુત અને ઊંચા  છોકરાને  છીંકા  નીચે ઉભો રાખ્યો  . અને એના ઉપર  બીજા છોકરાને  ઉભો રાખ્યો અને એ છોકરા ઉપર  નાનકડો  કાનુડો  ચડ્યો  . દોણીમાંથી  માખણના  લોંદા લઈને ખાવા મંડ્યો  .  અને ભેરુ બંધ  તરફ એને ખાવા માટે  લોંદા  ફેંકવા માંડ્યો  . અને છેલ્લે  દોણી નીચે પટકી અને આ અવાજ સાંભળી  ગોપી  આવી પહોંચી  . ગોપીને જોઇને  બધા છોકરા હડી કાઢીને  ભાગી છુટ્યા અને આ કાનુડો માખણનાં  થથેડા  વાલા એથ મોઢે સપડાઈ ગયો  . ગોપીએ  કાનુડાના  બન્ને હાથ  પાછળ  પકડી  રાખી  ,  તબ તબાવી ને  જસોદા પાસે લઇ ગઈ  .  અને ગોપીએ માતા જ્સોદાને  દેખાડીને કીધું લે આ તારો  કનૈયો  તું કહે છેને કે મારો કનૈયો ચોર નથી ? માતા જ્સોદાએ કનૈયાને પુછ્યું  . એલા તેં માખણ ખાધું ? કનૈયો  કહે નાં ભાઈ  મેં માખણ નથી ખાધું  . અને કનૈયાયે  દલીલો  શરુ કરી  જે નીચે લખેલ ભજન  વાંચો  એટલે  સમજાઈ  જશે  ,
में नही माखन खायो    मैया  मोरी में नही माखन खायो
भोर भये गैयनके पाछे  मधुबन  मोहि पठायो
चार पहर  बंसी तट  भटक्यो सांज परे घर आयो    ….मैया मोरी  १
में बालक बैयनको  छोटो  छिको किस बिधि पायो  .
ग्वाल बाल सब बैर परे हे  बरबस  मुख लिपटायो  ….मैया मोरी  २
तू मैया मनकी अति भोरी इनके  कहे पतितायो
आज मुझे कुछ भेद उपजत है  जानी परायो जाओ। ..माया मोरी  ३
ए ले  तेरी लकुटी  कमलिया बहुतही  नाच नचायो
“सूरदास ” तब हंसी  यशोदा  ले कर कंठ लगायो। …मैया मोरी  ४
बोलिए कृष्ण कनैया  लालकी जय

બાપુને ઘીના ડબા વહમાં પડ્યા .

 

દેશીંગામાં  હરીશંકર  કેશવજી માસ્તર હતા  . આ વાત  લગભગ  80  વરસ પહેલાની  છે  . એક ચોખવટ કરું છું કે  બાપુ  ફક્ત  રાજપૂત ગરસીયાનેજ કહેવાય એવું નથી  . એવી રીતે દરબાર પણ  એકલા રાજપૂત ગરાસીયા નથી હોતા  દેશીંગાનાં  દરબાર બાબી મુસલમાન  હતા  . દેશીંગા નજીકના ગામ સરાડીયાનાં  દરબાર  ભાટ  હતા  . મારા  ગ્રેટ ગ્રાન્ડ ફાધર  કાનજી બાપાને  ચોરને મારી નાખવા  બદલ  દરબારે  ગરાસની  જમીન  આપેલી એટલે કાન્જીબાપા પણ દરબાર કહેવાતા  કાના બાપા  રબારીને ગ્રસની જ્મીજ હતી એટલે એ પણ દરબાર હતા  . દેશીંગા નજીકના ગામ  કન્ટોલ ગામના સૈયદ  જાતિના  મુસલમાન હતા  .
દેશીગામાં  પાંચ ધોરણ સુધીનીજ  સ્કુલ હોવાથી  વધુ ભણવું હોય તો  નજીકના ગામ મરમઠ  જવું પડતું  હરીશંકર  માસ્તરનો દીકરો ત્રમ્બક મારી સાથે  મરમઠ ભણવા આવતો  . સાંજે વાળું  પાણી કરીને  અમો કેટલાક છોકરાઓ  હરીશંકર  માસ્તરની વાતો સાંભળવા  એમને ઘરે જતા  . હું સવજી  ભાઈ દેસાઈ  . દોસ્ત મામદ મકરાણીનો  દીકરો અબો  ટીડીયો  રબારી  રુઘો  .  વગેરે  ટીડીયો  દૂધનું બોઘરુંભરી લાવે  રુઘો ચા ખાંડ લઇ આવે સવજી ભાઈ  રુઘાને થોડા પૈસા આપે  . હું પોલીસ પટેલનો દીકરો એટલે    ટીડીયો  દૂધ લઇ આવે એમાં મારો ભાગ પણ  આવી જાય  હું ચા પીયુ નહી  એટલે    ખાંડ નાખેલું    એકલુ  દૂધ પી  લઉં  એકલા દુધનો ચા બને  પાણીનું એક ટીપું પણ નાખવાનું નહી  . ત્રમ્બ્કની મા  અમને કહે હવે તમે તમારા સાહેબને વાતુએ  ચડાવો એટલે હું નિરાતે રસોઈ કરી શકું  .  પછી અમે  સાબને કહીએ કે  કે સાબ હવે કોક વાત થાવા દ્યો  .  . પછી સાબ ખોંખારો  બોખારો ખાઈને  બાયું ચડાવીને  વાત માંડે  .  હરીશંકર માસ્તરનું મૂળ ગામ  કોટડા સાંગાણી
એક  દરબારને  કોઈકે બાતમી આપી કે બાપુ  આ નાગા અરજણનાં  ખેતરમાં  રબારીએ રાતવાસો કર્યો છે  એના ઝુંપડામાં  ઘીના ડબા છે  ,  ઝુંપડામાં  બે બાય્ડીયું અને એક એનો  80  વરસનો  સસરો  છે  . .  એટલે બાપુ જો અડફ થાતી હોય તો  ઘીના દબા હાથ વગા કરી લઈએ આંકડે મધ  જેવું  છે  . અને બાપુને  ચાનક ચડી  અને બાપુ ઘોડા ઉપર સવાર થયા    .  સોપો પડી ગયો હતો અને બાપુ ઉપડ્યા  બે સાથી દાર ભેગા લીધા  છાપરાથી થોડે દુર  ઘોડી  ઉભી  રાખી  સાથી દારોને કીધું કે હું બોલાવું ત્યારે    તમે  આવજો  .  બાપુની કમરે તલવાર હતી।  બાપુ ઝુપડા પાસે પુગ્યા  ખખડાટ  થયો  . અને ખખડ ધજ  દોહો સરાન્થો લઈને ઉભો થયો  ‘ રબારણો પણ ગોબા લઈને  હુમલો કરવા  તૈયાર  થઇ  ગયું  . બાપુ જેવા ધુક્ડા  ગયા એટલે  ડોહાએ સરેન્થો  બાપુને  ઉભા મોરનો દીધો  . એટલામાતો કાલીમા જેવિયું રબારણો  ગોબા લઈને બાપુ ઉપર તૂટી પડ્યું  અને બાપુએ  મરણ  ચીસ  નાખી  એ હું દરબાર છું  . દોહો બોલ્યો સોકરીયું આતો દરબાર છે  .  . હવે મારતી નહિ  .  ઘોડી પાસે બાપુએ ઉભારાખ્યા હતા  ઈટો ઘોડીને રેઢી મુકીને ભાગી ગયા  એટલે દુહાઈ અને તેની પુત્ર વધૂઓ  એ    બાપુને ઝોળીમાં નાખી  ગઢ  બેગા કર્યા  .
કોઈ એક દરબાર ગઢમાં  ગધેડી વિયાણી  કોઈ ગોલાએ બાપુને  વાત  કરીકે  બાપુ ગઢમાં ગધેડી વિયાણી છે હું કુંભારને બોલાવી લાવું એટલે ગધેડી લઇ જાય બાપુ બોલ્યા  એલા ઈને દોહી લે  ઇના ખીરાની બળી બનાવીને હું ખાઈ લઉં પછી  પછી કુંભારને  બોલાવજે પછી ભલે ગધેડી લઇ જતો  .

તોરીયે ત્રણ નર તારીયા સાસતીયો , સધિર . જેસલ જગનો ચોરટો ઈને પળમાં કીધો પીર

દુનિયામાં  ઘણા  religion  પ્રવર્તે છે  . અને પ્રત્યેક religion માં અનેક ફાંટાઓ છે  .આપણેસ્વામી નારાયણ  સંપ્રદાય જોઈએ તો એમાં પણ  મને ખબર  છે ત્યાં સુધી ચાર ફાંટાઓ છે  .  પાક કુરાને શરીફમાં  અલ્લાહ તાલાએ  ચોક્ખું લખ્યું છે કે  જે હજરત  મહમદ  છે  એ  મારો છેલ્લો  રસુલ  છે  . એટલે હવે હું  કોઈ પેગંબર  એટલેકે રસુલ મોક્લવાનો નથી  . તે છતાં  પંજાબ (ભારત)  નાં ગુરુદાસપુર  જીલ્લાના  કાદિયાન શહેરમાં    આજથી સવાસોએક વરસ પહેલા  એક સૈયદ  ગુલામ એહમદ નામની  વ્યક્તિએ  દાવો કર્યો કે  હવે હું પેગંબર છું ,  અને  મને સહુએ  અનુસરવું  સૈયદ ગુલામ એહમદ  સાહેબે વધારામાં એમ કીધું કે  હિંદુ ધર્મ શાસ્ત્રોમાં  જે ભગવાનનો દસમો અવતાર  થવાની વાત લખી છે  . એ હું  દસમો અવતાર છું  . કોઈ શાયરે કીધું છે કે  हज़ारो ख़िज़्र पैदा  करचुकी है नस्ल आदमकी  ,ये तस्लीम  . लेकिन आदमी अब तक भटकता है  .    દુનિયામાં હિંદુ  ઓમાં  સ્ત્રીને  પરમેશ્વરની  સમાન ગણી લીધી છે  . નવ દુર્ગાઓ કહેવાય છે  .એ બધી સ્ત્રીઓજ છે  અને તે બહુજ શક્તિ શાળી છે એમ મનાય છે  એક અંબાજી જુવો  તો એના હાથોમાં  તલવાર  , ત્રિશુલ  ,  ચક્ર  વગેરે આયુધો છે  .  અને એને દુષ્ટોનો સંહાર  કરનારી કલ્પી છે  . એનું વાહન વાઘ છે  .  દુર્ગા ઉર્ફે કાળી જુવો  દૈત્યોના  લોહી પીનારી કલ્પી છે  . અને હાલ  તેને તેના ઉપાસકો  બકરા ,  ઘેટા  , પાડાનો ભોગ ધરાવે છે  . સ્ત્રી શક્તિ તોરલ નો ઈતિહાસ તો આપ જાણો છો  .
મનેતો  સ્ત્રી ઓ ઉપર ઘણું માન છે  . અને મારી આવડત  મારી  . બુદ્ધિ  મારી શારીરિક શક્તિનું ઘડતર  કરનાર સ્ત્રી છે એવું હું દૃઢ પણે  માનું છું  .  મારી મા જનેતાથી માંડીને  મારી બહેન  મારી પત્ની  અને જે  સ્ત્રીઓના હાથ નીચે મેં કામ કર્યું છે  . અને જે સ્ત્રઓએ મારા હાથ નીચે કામ કર્યું છે  .  અને જે જે સ્ત્રીઓના પરિચયમાં હું આવેલો છું  . એવી દરેક  સ્ત્રી ઓએ મારા વિકાસમાં  પુષ્કળ ફાળો આપ્યો છે  . એવું હું દૃઢ પણે માનું છું  . મારા ભાઈની પત્ની એલીઝાબેથ  મારા દીકરાઓની પત્ની ઓએ  મને ઘણું શીખવ્યું છે  . મને ઈંગ્લીશ  સાધારણ  બોલતા આવડે છે  . એ મને ભાઈ દીકરાઓની પત્નીઓ  અને સાથે કામ કરનારી  સ્ત્રિઓએજ  સ્ત્રિઓએજ  શીખવ્યું છે  . મારી ઘણી અમેરિકન સ્ત્રીઓ મિત્ર છે જે નાં ઉપર મને  મારી બેન  ,પુત્રી।  પૌત્રી જેટલો પ્રેમ છે પણ  અમેરિકન સ્ત્રીઓને  હું માશુક પણ કહું છું જેમ સુફી લોકો  ખુદાને માશુક કહે છે  .  અને અમેરિકન છોકરીઓને મને માશુક કહેવી બહુ ગમે છે  . આવી માશૂકો માટે મેં ઘણી  શેર શાયરી બનાવી છે  . જેવી કે
माहजबीं  माशुकने ऐसतो जादू किया
परीशाँ गेंसुं वालीने  खुदा भुला दिया  .
બ્લોગમાં  મારા પ્રવેશ પછી  શ્રીમતી પ્રજ્ઞા વ્યાસ , વિમળા ગોહિલ જેવી ઘણી બહેનોએ મને ઉત્સાહ  આપ્યો છે  . પ્રજ્ઞા બેન  પાસેથી મને  ઉર્દુ વિષે ઘણી જાણ કારી મળી છે  .
હું  અપ સ્ટેટ ન્યુ યોર્ક  મારા ભાઈ સાથે  રહેતો હતો ત્યારે  મને એક 75 વર્ષની બેન અને એક 26 વરસની  છોકરીનો પરિચય થયો  . હું ઘણી વખત  ઘરથી અઢી  દુર આવેલા સ્ટોરમાં ચાલીને જતો  . એક વખત  પંચોતેર  વરસની  બેન પોતાના દીકરાનું વહુની  કારમાં બેસીને  જઈ રહી હતી  મને ચાલતો જોઇને  દીકરાની વહુને કીધું  . આમને કારમાં લઈલે હું કારમાં બેઠો  ત્યારે  એણે એના દીકરાનું વહુને કીધું  .  આ માણસને  તું જ્યારે  ચાલતો જો  ત્યારે  તો
તું એને અવશ્ય રાઈડ આપજે  .  છવ્વીસ વરસની  છોકરીએ  રાઈડ આપી અને એણે મને પોતાનો ફોન નમ્બર  આપ્યો મને કીધું કે  તમારે જ્યારે રાઈડની જરૂર  પડે ત્યારે મને ફોન કરજો  હું નોકરી કરતી નથી મારી દીકરીની  મારા પતિની  અને ઘરની કાળજી રાખું છું  .
હમણાં થોડા દિવસ પહેલાં ડેવિડ અને એના કુટુંબ સાથે  મા  ખરીદી કરવા ગએલો હું સ્ટોરની અંદર  ન જતા પ્રવેશ દ્વાર  અંદર  બાંકડા  ઉપર  બેઠો હતો  . આ વખતે  એક જુવાન છોકરી સ્ટોરમાં  પ્રવેશી મને જોઇને એ મારી સામે  હસી  અને પછી સ્ટોરમાં ગઈ  અને ખરીદી કરીને પ;આછી આવી ત્યારે  મને એક ચોકલેટનું પેકેટ આપતી ગઈ  .  આ દેશમાં  છોકરીઓને  હાસ્ય વેરવું એ સામાન્ય વાત છે. પણ મને કોઈ જાતની ઓળખાણ વગર  મને ચોકલેટનું પેકેટ  આપ્યું એ નવાઈ કહેવાય  ડેવિડે મને કીધું કે દાદા  આ છોકરી  બાબત તમે આતાવાણીમાં જરૂર લખજો એટલે ડેવિડની ફરમાઇશ થી  આ પ્રસંગ હું આતા વાણી માં લખું છું  .
હસત મુખાં ને હેતાળવા વાલપથી વાતું કરે
ઈને પ્રભુ ન માંદી  પાડજે  મર હસતી હસાવતી ફરે
મને વર્ષો  પહેલા  એક ઝઘડાળું બેન  અમદાવાદની વાડીલાલ  સારાભાઈની  હોસ્પીટલમાં  ભટકાણા  આ બેને  આખો બાંકડો  રોકેલો  કોળીને એડ બાંકડા ઉપર બેસવા ન દે મારી આગળ એક સ્જ્જ્નેદ ફરિયાદ કરી હું એ બેનને વિવેકથી સમજાવવા માંડ્યો  બેન મારા ઉપર  ગુસ્સે થઇ ગયા  અને મને માં બેન સમાણી ગાળો દેવાલાગ્યા    મને એવું લાગ્યું કે નાં બેન  સીધી રીતે નહી માને  એટલે મેં સ્ત્રી શક્તિના  પુજારીને  ગુસ્સો ચડ્યો અને ન છૂટકે એ બેનને મેં એક  થપ્પડ  મારી એટલે  એ બેન બાંકડા ઉપરથી  નીચે ગબડી પડ્યા  . અને પાછળની  લાઈન વાલાને બેસવાની સગવડ કરી  આપી  . પણ એક સ્ત્રીને  મેં  થપ્પડ  એનો મને બહુ અફ્સોસોસ  અને તે દિવસે મને ખાવાનું ભાવેલું નહી  .પણ મેં એક દોહ્રોતો બનાવીજ નાખ્યો  કે
સોગીયાં ઝાડાં ને  સુગાલ્વાં વડકે  થી વાતું કરે
ઈને વેલો હડકવા હાલજો મર ટાંટીયા  ઘસીને મરે
લ્યો આ તમારી આગળ મેં મારું પાપ પ્રકાશી દીધું  .

मन साफ़ तेरा है या नहीं पुछले जी से , फिर जोभी करना है वोह करले खुशीसे गभरा न किसीसे

इक ग़ज़ल  आपकी खिदमतमे पेश करता  हुँजो फ़िल्मी गीत  “में दुनियामे हरदम  रोतहि रहा हुँ ” इसी ढंगसे  गाया जा सकेगा
बुतख़ानेमे  जाता हुँ बूत परस्त बूत परस्त  बूत परास्त नही हूँ  बूत शिकन भी  नही हूँ  .
बूत शिकन को  में  साथ कभी देता नही हूँ  ,…..बुतख़ानेमे  १
હું  મંદિરમાં  જાઉં છું  ,પણ  મૂર્તિઓના વસ્ત્રાલંકાર , એનો મેક અપ  જોવા  જાઉં છું  . અને માણસો કે જે દર્શન  કરવા આવ્યાં હોય  એને મળું છું  ,  એમાં ભગવાનની પૂજા થઇ  જાય છે એમ હું  માનું છું એટલે મૂર્તિને ઘીથી મધથી  દુધથી  નવડાવીને  પૂજા કરતો નથી  .પણ મૂર્તિને  તોડી નાખવા  પણ માગતો નથી અને મૂર્તિ  તોડનારાઓને સાથ પણ આપતો નથી  .चरचोमे जाता  हूँ  ईसाई नहीं हूँ ईसाई नही हूँ  ईसाको मानताभि हुँ
दलील बाजीमे कभी उतरता  भी नही हुँ। ….बुतख़ानेमे  २
ભલે હું ક્રિશ્ચિયન નથી પણ  ઇસુ ખ્રિસ્તના સિદ્ધાંતો  મને ગમે છે।  પાડોશી ઉપર પણ પ્રેમ રાખવો  દુશ્મન સાથે પણ દોસ્તીનો હાથ લમ્બાવવો કોઈ તમને મારી જાય  તો એને તમારે  મારવા ન મન્ડવું એને કહેવાનું કે હજી પણ મને માર  દિન દુખિયા  , તિરસ્કૃત થએલાઓને બનતી મદદ કરવી  .  કોઈ ધર્મના ભેદ ભાવ વગર  .  આ  વાતો ઈસુની મને બહુ ગમે છે  ,અને મને દલીલ બાજી  કરવી ગમતી નથી  .
मसज़िदमे जाताहुँ मुसलमान नहीं हुँ मुसलमान नही हुँ बेईमान नही हूँ
शेख ना कहेतो मसाज़िदमे जाता नहीहूँ    भ्फ्ख्ानेमे  ….३
મસાજિદ એટલે મસ્જીદો મસ્જીદનું બહુ વચન  મસ્જીદમાં ન જવું જોઈએ  એમ હું માનતો નથી  .પણ મુલ્લાં  નાં કહે કે તમે મુસલમાન  નથી માટે તમારાથી  મસ્જીદમાં ન અવાય  તો હું ન જાઉં  એની સાથે દલીલમાં ન ઉતરું કે  મસીદ તો અલ્લાહનું ઘર છે  , અને હું પણ અલ્લાએ બનાવેલો માણસ છું ,  ભલે હું મુસલમાન નથી પણ  એનો અર્થ એ નથી કે હું  બે ઈમાન છું  . હું પીરની દરગાહ ઉપર જાઉં છું અને શ્રીફળ વધેરું પણ છું મેં  અજમેર ખ્વાજા શરીફની યાત્રા પણ કરી છે  .
अगियारीमे  मुझको नही जाने देते गबरू  नहीं  जाने देते गबरू वरना ज़रूर  जाता हूँ
अगर जाता तो आतिशका साजिद होता हूँ  ….बुतख़ानेमे  ४
અગિયારી એટલે પારસીલોકોનું પ્રાર્થના સ્થળ  એમાં પારસી સિવાય  બીજા લોકો માટે  પ્રવેશ બંધી છે  . અગિયારી ઉપર મોટા અક્ષરે  લખ્યું હોય છે કે  પારસી  સિવાય કોઈએ અંદર આવવું નહિ  , ગબરુ એટલે પારસી  જો અગિયારીમાં જવાની મનાઈ ન હોત તો હું જરૂર  જાઉં અને જાઉં તો  અગ્નિ દેવને  માથું પણ નમાવીને ઉભો પણ રહું  .
आदर करता सबका किसी एकका नहीं हुँ  किसी एकका नही हूँ  बरख़िलाफ़ नही हूँ
में ददेदिल इंसान हु दरिन्दा नही हूँ  …..बुतख़ानेमे  ५ હું જગતના દરેક ધર્મોને હું માન આપું છું કેમકે દરેક ધર્મોમાં ઘણી બધી  ગ્રહણ કરવા જેવી વાતો હોય છે  . હું દરેક ધર્મોને માન  ની દૃષ્ટિથી  જોઉં છું પણ કોઈ એક ધર્મનો અનુયાયી નથી  . હુંતો  કરુણાથી ભરેલા દિલ વાળો મનુષ્ય છું  હું વાઘ વરુ  સિંહ ચિત્તા  વગેરે હિંસક  પ્રાણી જેવો નથી  .
मुफ़लिस हूँ मगर  मिस्कीन नही हूँ  मिस्कीन नही हुँ हिम्मतसे रहने वाला हूँ
मोतमुव्वलकि ईर्षा कभी करता नही हूँ  …. बुतख़ानेमे  ६
હું ગરીબ જરૂર છું  પણ બિચારો નથી  .  કાળા  નાગની જેમ હિંમતથી  એકલો રહેવા વાળો છું  , હું ધનાઢ્ય  લોકોની ઈર્ષા પણ નથી કરતો
में  ” आताई ”  हूँ कोई अल्लामा नही हूँ  अल्लामा नही हूँ  इल्म चाहताभि हूँ  .
मूतअल्लिम  हूँ  कोई मुअल्लिम  नही हूँ। …बुतख़ानेमे  ७
હું  કોઈ વિદ્વાન કે કોઈ કોલેજમાં  જઈને શીખ્યો નથી  હું આપના જેવા માણસોને પૂછી પૂછીને  હું જે કંઈ જાણું છું એ શીખ્યો છું હું વિદ્યાર્થી છું  શિક્ષક નથી  . લો આજે આપને મારી થોડી વધુ ઓળખાણ આપી  .  જય સોમનાથ

પ્રભાશંકર જોશી અમેરિકા આવ્યા અને ગોરી લલનાથી લગ્ન ગ્રંથીથી જોડાયા .

ભાઈ પ્રભાશંકર  કેન્યા  આફ્રિકાથી  સ્ટુડં ટ વિસા ઉપર  અમેરિકા  ન્યુ જર્સીના  હોબોકેન  શહેરમાં આવ્યા  ,  હોબોકેન  અમેરિકાનું  સૌથી સાંકડું શહેર છે  .  અહીની સ્ટીવંસ  યુ નિ  . માં ભણ્યા  . પછી અપ સ્ટેટ  ન્યુયોર્ક  એક યહુદીની પ્રાઇવેટ  સ્કુલમાં  નોકરીએ રહ્યા  . અહી  એક આઈરીશ  છોકરી  એલીઝાબેથ  સાથે  પરિચયમાં આવ્યા  .  અને  તેના  ગાઢ મિત્ર બન્યા  .  અમુક સમય વીત્યા પછી  એલિઝાબેથે લગ્નનો  પ્રસ્તાવ મુક્યો  . ત્યારે ભાઈએ  જવાબ આપ્યો કે  ભારતમાં  મારા મા અને ભાઈ ભાભીને  અહી  હું તેડાવવા માગું છું  એ લોકો ઈંગ્લીશ જાણતા નથી  . એમને હું  આ દેશમાં સેટપ કરું પછી  આપણે લગ્ન કરીએ  .  એલિઝાબેથે કીધું કે  એ લોકોને આપણે આપણી સાથે રાખીશું  . તારી માને હું મારી મા  ગણીશ અને તારા ભાઈ ભાભીને હું  મારા ભાઈ ભાભી  માનીશ  .  અને પછી હિંદુ વિધિ  થી  લગ્ન કર્યા  , લગ્ન કરાવનાર  ગોર મહારાષ્ટ્રીયન  બ્રાહ્મણ  હતો આ ગોરે  ગાંધીજીના પ્ર પૌત્ર  નાં પણ  લગ્ન કરાવેલા
એલિઝાબેથે એક વખત  પ્રભાશંકરને કીધું કે તારું નામ બહુ લાંબુ છે  મને બોલવામાં  તકલીફ પડે છે  . એટલે તારુંનામ ટૂંકું કરીનાખ  ભાઈએ જવાબ આપ્યોકે મારું નામ હું ટૂંકું  કરવા માગતો નથી  .  દેશમાંથી દિલીપ  અમેરિકા આવે અને ફિલિપ થઇ જાય  . અને દેશીંગા  નો આલો  અહી આવ્યા પછી આલ્બર્ટ  થઇ જાય એ માયલો હું નથી  .  અને છેવટે જોશી તરીકેનું  બોલાવવાનું  નક્કી થયું  .  આ વખતે  એલીઝાબેથ શાકાહારી નોતાં તે ભાઈને  માંસાહાર  કરવા માટે આગ્રહ  કરતા  પણ એનો પ્રયાસ નિષ્ફળ  ગએલો  , ભાઈએ કીધું કે  તું  માંસાહાર  કરે છે એનો મને વિરોધ નથી  પણ તું મને માંસાહાર  કરવાનો આગ્રહ ન કરતી  .પછી  ભાઈ અને એલીઝાબેથ  ભારત આવ્યાં આ વાત પચાસેક વરસ  પહેલાની છે  . ત્યારે દેશીંગામાં  ટોયલેટની  સગવડ  નહી  ઉકરડે જાજરૂ જવું પડે  . એલીઝાબેથનો  આગ્રહ હતોકે  સામાન્ય માણસોની જેમ આપણે બસમાં અને રેલ્વેમાં થર્ડ ક્લાસના  મુસાફરી કરવી છે  , એટલે ભાગ્યેજ ટેક્ષી  કરેલી  .  એક વખત મારા મિત્રની  પત્નીએ  સુરતી ખમણ ખવડાવ્યું  . એલીઝાબેથ  ઓકી ઓકીને  ઢળી પડી  , સુરતી  ખમણ  સાથે એલીઝાબેથનું  છઠ્ઠીનું  ધાવણ નીકળી  ગયું  , પછી ગીરનાર ઉપર પણ ચડ્યા  . બસની મુસાફરી વખતે  લોકોને બસમાં  સળિયા  પકડીને મુસાફરી કરવી પડે પણ  લોકો પોતે સીટ ઉપરથી ઉભા થઈને  વિદેશી મહેમાન  એલિઝાબેથને  બેસવાની સગવડ કરી આપે  . મેં એલિઝાબેથને  ઊંટ ગાડીમાં રાઈડ અપાવેલી  ભેંસ ઉપર સવારી કરાવી  , એલિઝાબેથને  એક અઠવાડિયાની પાડી બહુ ગમે ગએલી  પાડીના નાક ઉપર એલિઝાબેથે  કેટલીએ  બચિયું  કરેલી  , ઘેડનાજમરા ગામે  મારા મિત્ર જયંતી લાલે  તુર્ત દોએલું ગાયનું દૂધ  એલિઝાબેથને  પીવડાવ્યું  .  ભડ  ગામે  મેર સરપંચે  મગફળીના ઓળા ખવડાવ્યા  ,  ભડ માં એક મિત્ર સોનીની દીકરીના  લગ્ન થતાં હતાં ત્યાં  એલિઝાબેથને  ઘરેણા અને સાડી પહેરાવીને ખુબ શણગારી  શણગારેલા બળદ ગાડામાં ભાઈ અને એલિઝાબેથને બેસાડીને  જાન જોડી  ,  અને થોડી રાઈડ આપી    . એલીઝાબેથ તો ખુશ ખુશ  થઇ ગઈ  સાડા ચાર  મહિના  ભારતમાં  જલસા કર્યા  ભારતની મુશ્કેલીઓનો સામનો કરીને बन बन डोली जनक दुलारी पहनके प्रेमकी माला
મને મારા નામને બદલે બ્રધર નું  સમ્બોધન  એલીઝાબેથ અને અને એના સગા વ્હાલા કરતાં  હું એલોકોની શરાબની પ્યાલીઓ સાથે મારા સફરજનના જ્યુસની પ્યાલી ભટકાવી ને  પીવા લાગ્યો  . એલિઝાબેથના આગ્રહથી મને  ફરવા માટે  ભાઈએ મને અમેરિકા તેડાવ્યો  આ વખતે કેનેડાના  મોન્ટ્રીયલ શહેરમાં  વિશ્વ મેળો હતો  તે જોયો અને અમેરિકા ભરમાં  મને જોવા લાયક સ્થળોએ  ફેરવ્યો  આવી રીતે 22 મહિના હું  અમેરિકામાં રોકાણો  અને અઈસલાન્ડ અને ઇંગ્લેન્ડ  થઈને  ભારત આવ્યો હું જ્યારે  અઈસ્લાંડ  થી ઇંગ્લેન્ડ  આવી રહ્યો હતો ત્યારે  ખુબ ધુમ્મસ હતો  .  આ વખતે પ્લેનમાં બેઠા બેઠા એક ઉર્દુ શેઅર બનાવ્યો કે  किस्मतमे था लिखा की दुनयाको देखले  फिर खाकी कफ़न पहन के  पहलेका भेख ले  कसके  कमरको बाँध ले ” हिम्मत ” न हार तू बुल बुल वो भूल जाना बाग़े बहार तू  અને પછી હું  નવરંગપુરા  પોલીસ સ્ટેશનમાં  હાજર થવા ગયો  . મારા દીકરા અને ભાઈએ કીધેલું કે હવે તમે નોકરી ન કરતા અમે તમને ઘર ખરીદી આપીશું  અને તમને પોલીસ ખાતામાં જે પગાર મળે છે એનાથી  બમણો પગાર આપીશું  .  પણ હવે આવી જોખમી નોકરી ન નકરતાં પછે તમને અમે અહી તેડાવી  લઈશું  . પણ પછી  મને ઝાલા  સાહેબ પોલીસ ઈન્સ્પેક્ટરે  મને યુનિફોર્મ  પહેરવા ની નાં પાડી અને બાબુભાઈ ભટ્ટ નામના  ડીએસપીની  ઓફીસના હેડ કલાર્કે મને માંકડ સાહ્ર્બની  પાસે એલ આઈ બી બ્રાન્ચમાં મુક્યો  .  અને મારુતો માં વધી ગયું  હું ફોરેન રીટર્ન  પોલીસ હેડ કોન્સ્ટેબલ  અને મેં પેન્શન મળવા સુધી નોકરી કરી બતાવી અને પછે અમેરિકા આવ્યો  ;  મારી પ્રેમાળ પત્ની  અને આખા બોલી  મારી સાથે નો આવી  કેમકે તેને  અમેરિકાનું ફક્ત નામજ જાણતા હોય  એવા લોકોએ ભાદ્કાવેલી કે ત્યાં માંસ ખાવું પડે દારૂ  પીવો પડે કેમકે ત્યાં ઠંડી બહુ પડે  એટલે  ભાનુંમાંતીએ મને કીધું કે તમે એકલા જાઓ  હું એવા કુગ્રામ દેશકે જ્યાં મંદિર નથી  ,  એવા  ભ્રષ્ટ  દેશમાં મારે નથી આવવું તમે ત્યાં  રંડ કયું પાસે  મોઢું  ચટાવજો  અને પડ્યા રહેજો  ;  અને મારી માં આવી એણે કાગળો લખ્યા અને પરીશીતીથી ન  વાકેફ કરી એટલે એ અહી આવી અને એને અહી એવું તો ફાવી ગયું કે ઇન્ડિયા જવાનું નામ પણ નોતી લેતી  .