કાળોતરા નાગનો કાળ

સાભાર – શ્રીમતિ પ્રજ્ઞા વ્યાસ

જય નાગ બાપા

એક કિસ્સો સૌ ના માટે લખું છું .

       હું ચાલ્યા જતા કોબ્રા (નાગ )ને મારા ખુલ્લા હાથે પકડી લઉં છું અને મારા ઘરની આજુ બાજુની કાંટાની વાડમાં મૂકી દઉં . છું મારા ઘરના ટેવાઈ ગયા હોય એટલે સાપ ઘરની આજુ બાજુ આંટા મારતા હોય મન ફાવેતો ઘરની અંદર પણ આવી ગયા હોય. પણ અમારા ઘરનાઓને કોઈ આશ્ચર્ય થતું નહી કે ડર લાગતો નહી

      આ વાત અમે સરદાર નગર અમદાવાદમાં રહેતા હતા ત્યારની વાત છે .દેવ આ વખતે હાઈસ્કુલ નો વિદ્યારથી હતો . અને દિલ્હી દરવાજા બહાર એચ બી કાપડિયા હાઈસ્કુલમાં ભણવા જતો . અહિં એક રામજી નામનો અસારવામાં રહેતો છોકરો દેવ સાથે ભણતો . અસારવામાં ઘોંઘાટ થતા રેહતા હોય . કોઈ શીંગ ચણાની લારી વાળો બુમો પાડતો હોય કૂતરાં ભસતાં હોય . જ્યારે અમે રેહતા તે શાંત વિસ્તાર ઘરની બાજુમાં મેં શેતુરનું ઝાડ વાવેલું અને ઘરની આજુ બાજુ કાંટાની વાડ કરેલી . એક દિ દેવે રામજીને કીધું કે તું રજામાં મારે ઘરે આવતો હોય તો આપણે સાથે અભ્યાસ કરીએ . રામજી એકદી રજામાં સવારે ઘરે આવ્યો . સાથે લંચ પણ લઇ આવ્યો મારી વાઈફ ભાનુંમતિએ રામજીને કીધું . હવેથી ખાવાનું ન લઇ આવતો દેવ સાથે તું પણ જમી લેતો જજે .

       એક દિ દેવ અને રામજી શેતુરના ઝાડ નીચે ખાટલા ઉપર બેસીને વાંચી રહ્યા હતા. એટલામાં વાડમાંથી અવાજ આવ્યો રામજી માટે આ અવાજ નવીન હતો એણે દેવને પૂછ્યું . દેવ આ શેનો અવાજ છે ? દેવ ખાટ્લા ઉપર થી નીચે ઉતર્યો અને વાડમાં જોયું . અને રામજીને બહુ સહજતાથી કીધું ઈતો કોબ્રા દેડકાને ગળી રહ્યો છે . દેડકું મોતની ચીશો પાડે છે . સાંભળીને રામજી એક દમ ભાગ્યો . ઈ પગરખાં પહેરવા પણ નો રોકાણો ઈ ભાગ્યો ઈ ભાગ્યો એક વખત દેખાણો પાછો આવ્યો નથી .

આવે નાગ પાંચમ નાગ દેવ પૂજે
ગારાના નાગલા બનાવેજી
સાચુકલો નાગ દેવ નીકળે ઘરમાં તો
“આતા બાપુને ” તેડાવજોજી  

સૌનું ભલુ કરજો .

અંબાજી

         તમે અંબાજી ગયા હશો. મેં ત્યાં દોઢેક વર્ષ જેટલો સમય નોકરી કરી છે . દાંતા રાજ્ય મર્જર થયું એ અરસામાં હું ત્યાં હતો . 1947 – 48 ની સાલની આ વાત છે . તમે અંબાજી ગામમાં પ્રવેશ કરો ત્યારે તમારા ડાબા હાથે એક માળીની દુકાન હતી તેમાં અમુક વસ્તુ તો વેચાતી મળતી પણ તાજા ગાંઠીયા ભજીયા વગેરે ફરસાણ પણ મળતી તે માળીનો નોકર દરગો કરીને સર્ગળા જાતિનો નોકર હતો . તે ભજીયા બનાવતો મારો મિત્ર જેવો થઇ ગએલો . એ ચોમાસાની સીજનમાં ખાસ મેથીના ભજીયા બનાવે .

      મેં એને પૂછ્યું દરગા તારે વાડી છે . કે કોઈ ખેતી વાડી વાળો ખેડૂત મેથી પૂરી પાડે છે ? દર્ગો કહે આ ચોમાસામાં વરસાદ વરસે એટલે પુન્વાડીયા ઉગી નીકળે છે .પુંવાડિયાને અમારી બાજુ કુવાડિયા કહે છે . આ પુંવાડિયા નાં ભજીયા અમે બનાવીએ છીએ અને તમે જોજો અમે ચોમાંસમાંજ મેથીના ભજીયા બનાવીએ છીએ.પુંવાડિયાનું નામ અમે મેથી પાડી દઈએ છીએ . અને જાત્રાળુઓ હોંશે હોંશે ખાય છે .

      હું એરિજોના રહેવા ગયો. ત્યારે જુન જુલાઈ ઓગષ્ટમાં વરસાદ હોય છે ” ત્યારે મેથી જેવું વીડ ઉગી પડે એક વખત મેં એના પાંદડા ચાવી જોયાં કંઈ ખરાબ સ્વાદ નોતો મોળો સ્વાદ હતો . આ વીડને ઝીણા કાંટા હોય છે પણ કુમળા છોડને નરમ કાંટા હોય છે ખુંચે એવા નથી હોતા

      આ વખતે મને દરગો યાદ આવ્યો . મેં કોમલ કાંટા કાઢી નાખીને સમારીને ભજીયા ભાનુમતી પાસે બનાવડાવ્યા અને રહસ્ય અકબંધ રાખ્યું . થોડા દિવસ પછી મેં ભાનુમતિને કીધું . આજે ભજીયા બનાવજે હું મેથીની ભાજી લઇ આવું છું , તે બોલી આપણે આવી મોઘી પાડી મેથીના ભજીયા નથી ખાવાં તમે ખાધોડકા બહુ ચટડા થઇ ગયા છો અને પછી મેં ભેદ ખોલ્યો .

     ત્યારે તે બોલી હવે કોઈને નો કહેતા નહિતર સગા સ્નેહીઓને આપણા ઉપરથી ભરોસો ઉઠી જશે પછી આપણે સાચી મેથીના ભજીયાં ખવડાવીશું તોય લોકોં વિડનાં ખવડાવ્યાં એવું માનશે .

      વળી એક વાત યાદ આવી જે બકી નાખું છું . અમે સરદારનગર પોલીસ લાઈનમાં રહેતા હતા ત્યારે મેં ઘણી બકરીઓ રાખેલી અને આ કેમિકલ એન્જીનીયર દેવ જોશી છે એના પાસે ઉઘાડે પગે બકરીયું ચરાવડાવેલી અહી એક ભાનુંમાંતીની બેનપણી હતી ચંચળબા તે અમારે ઘરે આવે તેને ભાનુમતી ચા પીવાનું કહે તો તે મોઢું મચકોડીને કહે બળ્યો તમારો ચા બકરીના દુધનો ચા પીવડાવો છો .

     એક દિવસ હું ઘરે હતો અને બા ઘરે આવ્યા મેં મારા નાના દીકરા સતીશ ને કીધું સતીશ આજે તું શોભામલની દુકાનેથી ભેંસનું દૂધ લઇ આવ આજતો આપણે ચંચળ માસીને રેડિયો ચા પીવડાવીએ સતીશને સમજાવી રાખેલો એ પ્રમાણે સતીશ ટબુડીમાં પૈસા ખખડાવતો ગયો અને બકરી દોઈને દુધની ટબૂડી ભરી લાવ્યો . અને બાને ચા પાયો બા ખુશ ખુશ થઇ ગયાં અને ભાનુમતીને કીધું જો આનુંનામ ચા કહેવાય .
દરગા

जब रूह बदनसे निकले

या परवर दिगार  जब मुझ पर नज़अका  आलम हो.  मेरा  रूह  जिसमसे
रिहा  होनेकी तैयारी कर रहा  हो. तब इतना करम करना!  क्या करना  ?
 इतना  तो करना  यारब  जब रूह बदनसे  निकले
आला ख़याल हो  दिलमे  जब रूह  बदनसे   निकले   १
आसोंका महीना हो  बरखाकी कमी ना हो
गैरोंकी  ज़मी ना हो जब रूह बदनसे निकले   २
भादरका किनारा हो  समशान विराना हो
नरसिका तराना  जब रूह बदनसे   निकले    ३
मेरी बीबी पासमे हो  बच्चों  भी  साथमे हो
बिछाना  घासमे हो  जब रूह बदनसे निकले    ४
केशंगका सरपे दस्त हो मेरा मन  भजनमे  मस्त हो
सब आस मेरी नस्त हो  जब रूह बदनसे  निकले    ५
“आता ” कि है ये  अर्ज़ी  जो आपका है  क़र्ज़ी
फिर आपकी जो मर्ज़ी  जब रूह बदनसे   निकले   ६ 

વસિયતનામું અને ઘમ્મર વલોણું

આતાએ એમનું વસિયતનામું ફરીથી – થોડાક ફેરફાર સાથે મોકલ્યું . ( જૂનું આ રહ્યું .)

———————-

મારા પ્રિય  મિત્રો

આપ આ મારું લખાણ  વાંચશો  . એ ભાઈ શ્રી  સુરેશ જાનીને લીધે  છે. કેમકે  મને “આતાવાણી ” માં મુકતાં આવડતું નથી.
હું એક કવિતા લખીશ  એ   ખાસતો  મારા મનોરંજન માટે છે. મારી  મગજ  શક્તિની કસરત માટે છે. અને કવિતા મારા વસીયત નામા જેવી છે.

मर जाऊं जब मैं  यारो  मातम नही मनाना
उठाके  जनाज़ा  मेरा नगमा सुनाते जाना    १
लाके लहदमे मुझको  उल्फतके साथ  रखना
इत्तर के बदले  मुंह पर माशुकका  अश्क छिड़कना    २

આમતો મેં મારા મૃત્યુ પછી  રો કકળ કરવાની ના તો પાડી છે પણ  મારી માશુક  મારો વિયોગ સહન  નહી  કરી શકવાને કારણે એની આંખોમાંથી  ચોધાર  આંસુઓની ધારાઓ  વહતી હશે . એની પ્યાલી તમે ભરી લેજો  અને એ આંસુ મારા મોઢા ઉપર  છાંટજો ,
(અરે રામનું નામ લે  બધાં થોડા દિવસ  રોશે લોકોને તારા પ્રત્યેની  લાગણીનો  દેખાડો કરવા  બાકી પછી હતા એવાને એવા થઇ જવાના )

तुरबतपे मेरी आना शम्मा  नहीं जलाना
आबे अंगूर भरके साग़र  उछाल देना   ३
“आता ” को याद करना  मदरासे जाम भरना
साग़र  बदल बदल के  पि लेना और पिलाना   ४

મેં મારા ક્રિશ જેવા  મિત્રને કહીજ રાખ્યું છે કે મારા  મૃત દેહનું  હોસ્પિટલને કે એવી  કોઈ સંસ્થાને  દાન કરી દ્યે જેમ મારી પત્નીના  મૃત શરીર  ને દાનમાં  આપી દીધેલું  અને એ લોકોએ ખપ પૂરતા અવયવો  શરીરમાંથી કાઢી લીધેલા અને બાકીના શરીરનો એ લોકોએજ   માન પૂર્વક  અગ્નિ સંસ્કાર કર્યો અને રાખ મને આપી દીધેલી  . એક જુનો દોહરો છે કે

पशुका होत है पन्हैया  नर्क कछु नही होय
जो करनी  अच्छी करो तो नरका   नारायण होय     मगर  मैंने ऐसा  दोहा बनाया
पशुका होत है पन्हैया   नरका कछु ना होय
करे दान जो देहका तो सब कुछ कामका होय

————–
मातम = रो ककळ
नगमा = गीत
लहद = समाधि
उल्फ़त =प्रेम
इत्तर = अत्तर
अश्क = आंसू
माशूक़ = प्रेमिका
तुर्बत = समाधि
शम्मा = दीपक
आबे अंगूर = लाल रंगकी शराब
साग़र = प्यालो
मदरा = मदिरा , शराब

———-

આના જવાબમાં આતાના અનેક માનસ દીકરાઓમાંના એક શ્રી. રિતેશ મોકાસણાએ એક સરસ લખાણ ઈમેલથી મોકલ્યું છે – જેની ઉત્કૃષ્ઠ ભાષા અને ભાવનો કોઈ બીજો પર્યાય નથી ….

આતા,

તમે તો હજી જુવાન ડોસલા છો. હજી તમારે તો ઘણું સાહિત્ય આ જગને આપવાનું છે. એકાદ દાયકા પછી આવી કવીતાયું બનાવજો. અને સાચી વાત કહી કે મર્યા પછી મુલ ઘટી જાય. તમને હું મારા નવા એપિસોડ મોકલતો રહીશ તમને ખુબ ગમશે, એમાં મેં સત્ય ને કડવી વાત લખેલી છે.આ બે એપિસોડ મોક્લું છું.

ખાસમાં તો મારું મુવી જાન્યુઆરીમાં રિલીજ કરવાનો વિચાર છે.  દેવ ભાઈને વિનંતી કે અમાર મુવીને અમેરિકાના દર્શકો સુધી રેડીય માધ્યમે પુગાડે.

તબીયત સાચવજો.

ઘમ્મર વલોણું-૧

       વાદળોની ઘટા ટોપ બીડને કે પર્વતોને વીંધતો સૂર્ય જળહળી ઉઠયો. એમ પણ કહો કે ઘૂઘવતા દરિયાના પાણીને ઉલેચતો એ ઉગી નીકળ્યો. એનો અર્પણ કરેલ પ્રકાશ, ધરતી પર જળહળી રહ્યો છે. માટીના કણકણમાં એ ભળીને અનેરી ભાત પાડે છે. પાંખો ફફડાવતા એ પંખીઓ પણ તેનીજ સાક્ષીએ વિહરી રહ્યા છે. એની હાજરી માત્રથી ખીલી ઉઠતી આ શ્રુષ્ટિ પણ દીપાયમાન અને અભિભૂત છે.

        ક્યારેક વાદળો સાથે ગમ્મત ગોષ્ઠીમાં અદ્રશ્ય થાય ત્યારે કેટલું વિહવળ બની જવાય છે ભલા ! એના કિરણોમાં જે શક્તિ છે, તાકાત છે અને જાદુ છે તે કશામાં નથી.

      રે સૂરજદેવ, કોઈ તમને ધીમા તપવાનું કહે છે તો કોઈ વળી ગુસ્સે ના થવાનું કહીને લાડ પણ લડાવે છે. આ બધાની વચ્ચે પણ તમે આટલા આકરા દેહે પણ જુસ્સો જાળવીને સૌમ્ય બની રહો છો તે આખા જગતને માટે અસીમ ભેટ પણ ક્યાં નથી ? આખા બ્રહ્માંડને પ્રકાશ આપીને પુણ્યાત્મા બનવાનો જે માભો પામ્યા છો તેમાં કોઈ અતિશયોક્તિ નથી વ્હાલા.

       ઈન્સાને પોતાના મગજને કેન્દ્રિત કરીને પાવર ઉત્પન્ન કર્યો પણ આખરે તમારી ગરજમાંથી અમે છટકી નથી શકયા રે ! કોઈ ક્ષુલ્લુક અક્ષરોથી શણગારી ને તમને છાપરે ચડાવવાની વાત હોય કે પોરસ દેવાની ભાત ! ભલા એટલા ઊંચા આસને બિરાજો છો કે છાપરું તો રાઈથી પણ વામણું.

એ અંજલીભર પાણી તમને અર્ધ્ય કરીને મંતોષ પામતા અમે પામર માનવી તો એય ભૂલી જઈએ છીએ કે તારા તાપ ને આવેગે તો પાણી અમારી હથેળીએ જીલાય છે. અમે તો એ પણ ભૂલી જઈએ છીએ કે મનાવવાના તો રૂઠેલા ને હોય ! કોઈના પર ગુસ્સે થવું, મહેરબાન થવું કે રિસાઈ જવું એ તો બધું અમારા જેવા મનુષ્યોની પ્રકૃતિનું પ્રમાણ માત્ર છે. કે પછી એવું તો નથી કે મનુષ્યો સાથે ધરોબો રાખીને એના ગુણ તમારામાં ઉતર્યા છે ? પણ હાં તમારી પ્રકૃતિ થકી, અમારી પ્રકૃત્તિ જાજરમાન છે એનું અમને પૂરેપૂરું ભાન છે.

         અમુક ઉચ્ચ વિદ્વાનોના મતે, આ સૌર મંડળમાં ઘણા સૂર્ય છે. ભલે રહ્યા ભાઈ, વડલાને જાડવા તો બધે ગામ હોય છે. અમને તો એ જાડો ખપે કે જે અમને અને અમારા ગામને શીતલ છાંય આપે. અમને એ વડલા ગમે કે જે ગામને પાદરે પહેરો ભરતા જુલતા હોય ! ને બાઈઓ તેની પુજા કરે.

માટે હે સૂરજદેવ ! તુંજ તો અમારો દેવ ને તારી શીતળ છાયા. ગુસ્સે ના થતા દેવ, શીતલ છાંય કહીને મેં મગજ સ્થિર જ રાખ્યું છે. ભલે તમારામાંથી નીકળતી ગરમ લાહ્ય જવાળા કે વરાળો ગરમ હોય, પણ અમારા માટે તો એ શીતળ છાંય સમાન બની જાય છે.

ઘમ્મર વલોણું-૨

        થાકી જવાથી, શરીરના અંગોને શ્રમ પડવાથી કે સુર્યની ગરમીથી જે પરસેવો વળે છે તે અસહ્ય બની જાય છે. એ સ્થિતિમાં કોઈ ઘેઘુર જાડ નીચે ઉભા રહેવાથી એક અગમ્ય તૃપ્તિના ભાવો ગાલ પર રમવા લાગે છે. અને દિલમાં ટાઢકના જે શેરડા પડે છે તે આહલાદક હોય છે. આવીજ હાલતમાં એક વાર લાહ્ય લાહ્ય બનીને તાપની વરાળ કાઢતા તડકામાંથી એક જાડ નીચે આવ્યો. અગમ્ય તૃપ્તિના ભાવો ગાલ પર રમવા લાગે; અને દિલમાં ટાઢકના શેરડા પડશે તેવો દ્રઢ નિર્ધાર પણ ખરો ! થોડી પળો થઇ કે વિહવળતા વધી ગઈ. વિહવળતા વધે એટલે પળો બમણી મોટી લાગે. ઉપર એક નજર કરી તો પર્ણોમાંથી ગળાઈને આવતો તડકો વધુ દઝાડવા લાગ્યો. મનમાંથી એક અતૃપ્તિનો નિશાસો નખાઈ ગયો ને જાડને ભાંડવા લાગ્યો. કે સામેથી વળતો પ્રહાર થયો.

        રે ભલા માનવ ! અમે સજીવ જરૂર છીએ અમે વધી શકીએ કે ફાલી શકીએ પણ હલી ના શકીએ. તમે જે આશ લઈને અમારે છાંયે આવો છો; તેમાં અમે ખાલી ભાગીદાર છીએ પણ જવાબદાર તો કોઈ ઓર જ છે. પવનનું વાહન થાય ને અમારી ડાળો ને પર્ણો હલે; જેનાથી તમને અગમ્ય તૃપ્તિના ભાવો થાય અને દિલમાં ટાઢકના શેરડા પડે !

        વળી માનવ પ્રકૃત્તિ પોતાના ગુણ બતાવ્યા વિના થોડી રહે : તો પછી જાડ નીચે પણ શીતળતા મળે, એના બદલે ગળાઈને તડકો તો આવેજ છે.

         વળી બમણા વેગે પ્રહાર થયો : અમુક લોકોને અમારો વિકાસ થાય તે જોયો નથી જતો. કુહાડીના ઘા મારીને અમને પાંખા કરો દો પછી અમે શું કરીએ ? તમને તો કોઈ અપમાન કરે તો માનહાની નો દાવો કરીદો છો, કોર્ટ ને કચેરીનો સહારો લો છો. પોલીસ તમને સુરક્ષા કવચ આપે છે. જયારે અમે ? અમે તો કોને જઈને કહીએ ? અમને સાંભળે પણ કોણ ? વાતો સાંભળીને મારો તો પરસેવો પણ વગર ડાળો હલ્યે સુકાઈ ગયો. અને ગાલ પર તૃપ્તિના બદલે શરમના ભાવો રમવા લાગ્યા. અને દિલમાં ટાઢકના બદલે વસવસો ઉભરી આવ્યો.

Ritesh Mokasana
Qatar

दिपावली

जबतक रहे तू ज़िंदा  पौष्टिक  खुराक  खाना
इक दिन ज़रूर मरना फिरसे नही है आना
जब तक रहे तू ज़िंदा  कुछ काम करते रहना
काम तुझको मार डाले इतना ज़्यादा न करना
खर्च किया वो धन था तेरा  धन कमालेनेके बाद
बाकी धन खर्चेगा कोई तेरे मरजाने के बाद
खलवत  है  तन्हा में हुँ मुबारक है तेरा आना
तुहफा अगरचे लाना  सहबका खुम लाना
मेरे मय गुसारको भी तुम साथ  लेके आना
साग़र बदल बदल के पि लेना और पिलाना
तौहीन  मयक़देकी  यारो कभी न करना
पीना नही न पीना  सब छोड़ घरको जाना
सब साथ मिलके पीना खुदाको न भूल जाना
“आता ” को साथ लेके मयखाना  सिम्त जाना

——————
खल्वत = एकांत
तन्हा = एकाकी
मुबारक = शुभ
तुहफ़ा= भेट
सहबा = रक्त वर्णीय  मदिरा   . लाल रंगका शराब
खुम = मटका
मयगुसार = शराबी दोस्तों
सागर = शराब पीनेका प्याला
तौहीन = तिरस्कार
मयकदा = बार
सिम्त  = तरफ

आता  की  ओरसे
सब  दोस्तोको
शुभ दीवाली
साल मुबारक

સુરતી ભાષાનું લખાણ- ડો. કિશોર મોદી

એ મારે તને કંઈ કેવાનું ની ઓય, એઈ વિહલા હાંભળ મારી વાત .

ગામનો મંગલો ભૂવો જ્યારે ડાકલી વગાડીને ધૂણતો

ઓઈ તિયારે તેના ચાળા નીં પાડતો,

ભેંહનાં હિંગડા ભેંહ ને ભારી એ મારે તુને કંઈ કેવાનું નિં ઓય

દિવાહાના દાડે ઢીંગલી ઢીંગલા નાં લગન વખતે

પેલો કીકુ બામણ ઊંધા મંગળ ફેરા ફરવાનું કેઈ

તિયારે જાન માંડવે આવેને કન્યા અઘવાની (જાજરૂ જવાની ) થાય

એવું બાનું નિં બતાવતો , એ મારે તને કંઈ કેવાનું ની ઓય

———-
ગોકુલ અષ્ટમીની રાતે કૃષ્ણ નો જન્મ સમય વીતી જાય તિયારે

सम्भवामि युगे युगे નો શ્લોક ટાંકીને સીઝીરીયન કરવાની વણમાગી સલાહ નિં આપતો

લોકોને ઉજાગરા થાય તેમાં આપળા બાપનું શું જાય ,

એતો કામળ ભીની થહે તેમ ભારી લાગહે એ મારે તને કંઈ કેવાનું નિં ઓય .

નવરાતના દાડામાં લઠ્ઠો પીવાથી કોઈને માતા આવે કે

કોઈને હાપ કરડે ને ભાથી દાદાની હાજરીથી ઉતરે  તિયારે રખે કંઈ બોલતો ,

ઉકરડામાં હાંઢ મુતરે તો કેટલી અસર થાય , એ મારે તને કંઈ કેવાનું નિં ઓય ,

ગામમાં કોકનાં છૈયા છોકરાંને રતવા થાય ને રામલીલા રમાડવાની બાધા રખાય

તિયારે નકામો વિરોધ નિં કરી બેહતો ,

કુંવર બાઈનું મામેરુંનો ખેલ ભજવાય ને

નરસી મેતો હાથમાં પખાલ લેઈ રાગ મલ્હાર ગાવાની તીયારીમાં ઓય

ને કોઈ બુધિયો ઝાડ પરથી પાણીના દોરીયા હાથે નીચે પડી જાય .

તિયારે વી આઈ પી ની ચેરમાં બેઠો બેઠો અહ્તો નિં

નૈતર પેલા ગલબા ફક્કડને ખોટું લાગહે .

રામલીલા તો આવીજ ઓય છાણ નાં દેવને ચણોથીની આંખજ ઓય ,

વાળની નઈ એ મારે તને કેવાનું નિં ઓય .

વળી ગામમાંતો આવું ચાઈલા જ કરે ,

હ્ર્પંચ બોલે ઈ હવ્વાવીહ ને બે પાંણ

રામજી મંદિરના ઓટલે મુકેલી ધર્માદા પેટીના

પૈહામાંથી હરપનચનો છનીઓ

ડાંગ ધોળી બીડીના ધુમાડા કાઢે

ને હરપંચ ને મન મારો પોઈરો

એટલે યુધીષ્ઠીર અને બીજાના દુર્યોધન

તિયારે તને એમ થાય કે વરની માં છિનાળ તો  જનડીને હું કેવું ?

પણ આપળે તો ગામમાં રેવાનું છે . એ

ટલે બુઈડા તો બે વાંહ વધારે હમજ્યો એ મારે તને કેવાનું નિં ઓય .

—————–

• હાંભળ = સાંભળ
• બેહ્તો = બેસતો
• ઓય = હોય
• તીયારીમાં = તૈયારીમાં
• નિં = નહી
• હાથે = સાથે
• ભેંહ = ભેંસ
• અહ્તો = હસતો
• હિંગડા = શિંગડાં
• ચાઈલા = ચાલ્યા
• કેય = કહે
• હ્ર્પંચ = સરપંચ
• હ્વ્વાવીહ = સવાવીસ
• બાનું = બહાનું
• પૈહા = પૈસા
• આપળા= આપણાં
• કાળે = કાઢે
• હું = શું
• પોયરો = છોકરો
• થહે = થશે
• બુઈડા = ડૂબ્યા
• લાગહે = લાગશે
• વાંહ = વાંસ
• હાપ = સાપ
• હમજ્યો = સમજ્યો
• હાંઢ = સાંઢ

આતાની સાથમાં – સ્નેહભર્યા સંગાથમાં

આતાના અનેક દીકરાઓમાંના એક 

ન્યુ જર્સી નિવાસી

શ્રી. પ્રવીણકાન્ત શાસ્ત્રી

તેમના શબ્દોમાં…

        ઋષિ જીવન જીવતાં આ સંસારી જિવડા સાથે મને ન્યુ જર્સીમાં થોડાક કલાક ગાળવાનો અમૂલ્ય લાભ મળ્યો. ટેનેસીથી એમના પૌત્ર ડેવિડના પરિવાર સાથે આતા ૩૦ ઓક્ટોબર શુક્રવારે ન્યુ જર્સી આવ્યા. માર્ગમાં મારે ત્યાં થોભવાના હતા. કાર તકલીફ ને કારણે એ શક્ય ન બન્યું. એઓ સીધા એમના પૂત્ર દેવ જોષીને ત્યાં જ પહોંચી ગયા.

પછી શું થયું? 

આ ચિત્ર પર ક્લિક કરો