વ્યાસથી લખાણા નઈ પ્રેમ તણા પુરાણ

આ હું જે લખીશ એ મેં નજરે જોએલા  કિસ્સા નથી. પણ વિશ્વાસ પાત્ર માણસોથી સાંભળેલા છે.અમદાવાદમાં ઘીકાંટા રોડ પર કહેવાતી નીચ જાતિનો માણસ પોતાનો ધંધો કરી રોટલા રળી ખાતો હતો .તે પરણેલો હતો ,અને બે બાળકોનો પિતા હતો .તેનાથી સામેની બાજુ એક બહુ પ્રતિષ્ઠિત અને પૈસાપાત્ર માણસ ઊંચા મકાનમાં કહેવાતી ઉચ્ચ જાતિનો  માણસ પોતાના કુટુંબ સાથે રહેતો હતો .માણસોની અંદરો અંદર કે પ્રાણીઓની અંદર જાતિઓની રચના ફક્ત સ્ત્રી અને પુરુષ એવી કરી છે .એક ફિલ્મી ગીતની કડી લખું છું .मालिकने हर इन्सानको इन्सान बनाया ,हमने यहाँ हिंदु या मुसलमान बनाया .પ્રતિષ્ઠિત માણસ કે જે નીચ માણસની સામે રહેતો હતો ,તેને બાવીસ વરસની એક કુંવારી કન્યા હતી .પ્રેમ એક એવું તત્વ છે ,કે જે કોઈ જાતિ ,ધર્મ,ઉમર ,રંગ ,દેશ એમાંના કોઈ વાડામાં પુરાએલો નથી .એને બધું પોતાનું આગવું છે.એને ભાષાની પણ જરૂર નથી .ભુદરજી લાલજી જોશીનો એક દુહો લખું છું .”પ્રેમને વાચા હોત તો જગત જોગી બની જાત ,કંઈક હલ્કી હેમાળે જાત ભગવાં પેરીને ભૂધરા “એમ આ કુંવારી કન્યા અને પરણેલા પુરુષ સાથે આંખોના   ઈસારાથી વાતો થઈ ગઈ .અને એ પ્રમાણે બંને જણાં એક દિવસ ભાગી ગયાં ,અને મદ્રાસમાં સ્થિર થઈ ગયાં .કન્યાના બાપે પોલીસમાં ફરિયાદ નોંધાવી કે મારી દિકરીને આ સામેનો માણસ ભગાડી ગયો છે .પોલીસે કીધુંકે  બંને જણાં પુખ્ત વયના છે .એટલે અપહરણનો ગુન્હો બનતો નથી .પોલીસે એનો ચા પાણી પીધા પછી એક આઈડિયા બતાડયો કે જો તું ચોરીની ફરિયાદ નોધાંવ કે મારી દિકરી અને આ માણસે સાથે મળીને મારા ઘરમાંથી  રોકડ રૂપિયા અને  દાગીનાની ચોરી કરી છે.આવી ફરિયાદ થયા પછી પોલીસે મદ્રાસ જઈને  પકડ્યા અને અમદાવાદ લઈને આવતી હતી .અને વચ્ચે ચામાં ઝેર નાખીને ચા પીને મરી ગયાં .પોલીસ કસ્ટડીમાં  ઝેર ક્યાંથી આવ્યું એ એક રહસ્ય છે.એ બાબત કલ્પના કર્વાનીજ રહી.

બીજી એક ઘટનાં  અમદાવાદ નીજ છે .જેમાં એક ઉચ્ચ જાતિની છોકરીને નીચ જાતિના યુવક સાથે પ્રેમ થઈ ગયો બાપે દિકરીને  સમજાવી કે દિકરી આ યુવક ને તું છોડી દે આ યુવકથી અતિ રૂપાળો ,પૈસાદારનો દિકરો મારા ધ્યાનમાં છે .તેની સાથે હું ધામ ધુમથી તારા લગ્ન કરી આપીશ તુને પુષ્કળ કરિયાવર આપીશ .પણ “પ્રેમ “છોકરી મક્કમ રહી, એકની બે ન થઈ .છેવટે બાપે છોકરીને આપઘાતની ધમકી આપી કે જો તું એ છોકરા સાથે સબંધ નહિ છોડે તું હું આપઘાત કરીને મરી જઈશ , દિકરી કે જેને “વહાલનો દરિયો “કહેવામાં આવે છે .તેણે બાપને કીધુકે  તમે એકદી ને એકદી મરવાના તો છો .તો ભલે હમણાં આપઘાત કરીને મરી જાઓ .અને બાપે ઝેર પીધાં ,અને બાપ મરી ગયો પ્રેમનો વિજય થયો.આપે પણ આવા પ્રેમ કિસ્સા ઘણા સાંભળ્યા હશે .હવે આ પ્રેમ પ્રકરણ હું પુરું કરીશ પણ એ પહેલાં કવિ “સાગર “નો છંદ કહીશ.अंबर ते अति ऊँची वहे अरु नीची रसातल हु ते अथारि ,तुहिन ते गिरसे अति शितल  पावकसे अति जारन हारी .मारहु ते कटु मीठी सुधा हुते जीनी अणु ते सुमेरुते भारी ,मानत मान अजान न मानत “सागर “बात सनेहकी न्यारी

premno marag “aataai”koithi n puro thyo  majnu jangal  farhad  pahadomaa  rahi gayo .