ઢોલ, ગમાર ,શુદ્ર ,પશુ ,નારી યે સબ .

જુના વખતમાં પુસ્તકોના લખાણોમાં ફેરફાર થતા આવ્યા છે .રામાયણની રચના ઓછામાં ઓછા ત્રણ હજાર વરસ પહેલાં (વાલ્મિકી રામાયણ )થઇ હશે અત્યાર સુધીમાં લોકોએ પોતાના તરફથી ઘણું ઉમેરી દીધું હશે .પોતાના અંગત સ્વાર્થ માટે કે પોતાનો અહં પોષવા માટે ગમેતે હોય ,હવે આપ વાલ્મિકી રામાયણ અને તુલસી કૃત રામાયણમાં ઘણો ફેરફાર છે એ જોઈ શકશો.

ઉત્તર પ્રદેશ ,બિહારમાં સ્ત્રીઓને બહુ  માન ની દૃષ્ટિથી ન જોવાતી હાલ કદાચ પરિસ્થિતિ જુદી હશે . તુલસીકૃત રામાયણમાં એક ચોપાઈ છે .

ઢોલ,ગમાર ,શુદ્ર પશુ નારી , યે સબ તાડન કે અધિકારી .અરે ગજબ થઈ જાય સ્ત્રીઓને  માર મારી શકાય?અને તુલસીદાસ આવું લખે ખરો?

ત્યાગી સાધુ હોય એટલો બધો ત્યાગી હોયકે જેણે કપડાં પહેરવાનું પણ ત્યાગી દીધું હોય .આવી વ્યક્તિએ  કામ ,ક્રોધ ,મદ ,લોભ મોહ અને મત્સર આવા આંતરિક છ શત્રુઓને પણ ત્યાગી દીધા હોય એવું આપ માનોછો?પુરાણોના કહેવા પ્રમાણે દુર્વાસા ઋષિ ભયંકર ક્રોધી હતા .હું આપને કાલ સવારનોજ  દાખલો આપું તો અમદાવાદ પાસેના દહેગામના જૈન મંદિરમાં એક દિગંબર સાધુ પધારવાના હતા .આપ જોશો તો જૈનો અને સ્વામિનારાયણ સંપ્રદાય પોતાના સાધુને બહુ માનની દૃષ્ટિથી જુવે છે .

દિગંબર સાધુ દહેગામ પધારવાના હતા .એના સ્વાગત માટે જૈનો તૈયાર હતા .જૈન સાધુ પગે ચાલીને મુસાફરી કરતા હોય છે.એટલે સ્વાગત કરનારાઓએ એવી ગણતરી કરેલી કે પગે ચાલીને આવતા  અમુક સમય લાગશે .એટલે એ સમયે સ્વાગત કરવા ભેગા થવું એવું નક્કી કરેલું ,પણ સાધુ એક ટ્રકમાં બેસીને પધાર્યા પોતાનું સ્વાગતકરવા વાળા  કોઈને ન  જોવાથી મહાન દિગંબર સાધુ કોપાયમાન થયા અને મંદિરની અંદર જઈ  મહાવીર સ્વામિની મૂર્તિ ઉપાડી આદિનાથ ભગવાનના માથામાં મારી અને આદિનાથ પ્રભુનું માથું ધડથી જુદું કરી નાખ્યું .

બિહારમાં એક બહુ વિદ્વાન પંડિતની અભણ પત્ની બહુ ધાર્મિક વૃતિની હતી .પતિને દેવ સમાન માને ,પૂજા પાઠ કરવામાં ખુબ સમય લ્યે .બહુ સરળ સ્વભાવની દયાળુ હતી .એનો પતિ  બહુ વિદ્વાન હતો .પણ ભયંકર ક્રોધી હતો .નહિ જેવી બાબતમાં ઉશ્કેરાય જતો એની પત્નીની નજીવી ભૂલ માટે તે તેને ઢી બી